باز هم دلتنگی ، باز هم گریه های شبانه ام

یه عاشق غمگین ، در حسرت شبهای بی ستاره ام

سخت دلتنگم ، سخت بیقرار و بی تابم ...

کجاست شانه های گرم و مهربانت ، تا گریه کنم ؟

کجاست آن لبخندهای عاشقانه ات تا باز هم دیوانه شوم ؟

چرا دیگر درد دلی برای گفتن نداری ؟

چرا اشکهایت را از من پنهان می کنی و حرفی برای گفتن نداری ؟

چرا قلب عاشقم را در انتظار چشمانت می سوزانی ؟

آنقدر دلتنگ چشمانت هستم که نمی توانم در هیچ چشم دیگری نگاه کنم

آنقدر بیقرارم که هیچ اتفاقی ، دل غمگینم را شاد نمی کند

برای گریستن ، شانه هایت را کم دارم

شانه هایی که بارها و بارها در خواب و خیال ، تکیه گاه دل عاشقم بود

برای عاشقی ، نگاههای زیبایت را کم دارم

نگاههایی که تنها دلیل زندگی و عشقم شد

چرا دیگر برای غصه ها ، اشکها و دلتنگی هایم جوابی نداری ؟

شب دراز است و من هنوز هم در انتظار نسیم صبح سپید مانده ام

ای دل دیوانه ی من ! با غمهایت بساز و با اشکهایت بسوز ، اما دم نزن

ای دل عاشق و بیقرار من ! صبر کن شاید نسیم ، خبری از عشق برایت بیاورد

ای دل بساز ! شاید قاصدک خبری از یار آورد

صبر می کنم و عاشق می مانم که خوشبختی از آن عاشقان است